Ein favorittaktivitet på ukjent grunn

Dei som faktisk har halde ut ei stund og lese nokre av innlegga her har sikkert fått med seg at det er eit par aktivitetar som går igjen på ekspedisjonane til Nordhordland Adventures. Ein av dei tradisjonane me prøver å halde i hevd så ofte som mogeleg er grilling. Helga for to veker sidan var ikkje eit unntak, men dårlege vervarsel for vestlandet gjorde at me måtte gå drastisk til verks. Me tok sikte på austlandet sidan dei har ein, og diverre berre ein, bra ting der borte, fint ver. Då me køyrde frå Nordhordland i titida på fredagskvelden synte det seg at vervarselet kanskje ikkje kom til å slå til denne helga.

Om veret var like bra resten av helga veit eg ingenting om,

men solnedgangen frå Hagelsundsbrua var ivertfall betre i røynda

enn på bilete. 

Planen for denne dagen var å køyre til me sovna, eller forhåpentlegvis til fem minuttar før me sovna, for så å legge oss i grøfta og sove. Men sidan me kjenner til det som må vera tidenes mest gjestfrie familie i Kviteseid, eller Noreg for den del, vart ikkje det noko av. Me hadde forhøyrd oss om dottera i huset var heime, slik at me kunne treffe på kjentsfolk på turen og kanskje få med fleire på den store grillfesten. Det viste seg at både ho og foreldra var vekkreist denne helga, men det var ikkje noko problem, for naboane hadde jo lyklar, så me kunne få lov til å overnatte innandørs viss me hadde hug til det. Det hadde me sjølvsagd. Dermed vart det til å køyre til klokka var vel fira på natta for å kunne sove i ei seng i staden for ei grøft. Det var verd det! På laurdagsmorgonen, dagen for den store grillfesten vakna me seint og laga ein tradisjonell Nordhordland Adventures-frukost, steikt egg og flesk. Etter frukosten kom me oss i bilen og sette kursen mot Porsgrunn der me skulle innom for å hente ein snekkmotor sidan me ein gong var no på desse kantar. Dette var ikkje fort gjort, men etter mykje om og men, jekkestropping tre fire forskjellege måtar før motoren endeleg hang fast og diverse anna styr var me klare for middag og grilling. 

Diverre vart det eit stykke til me fann ein brukbar stad å grille. Her må eg diverre skuffe alle håpefulle lesarar som ventar på friluftslivet i denne ekspedisjonen. Svolten overvann Nordhordland Adventures sine friluftslivideal, så me fann ein rasteplass langs motorvegen til Sodoma Oslo. No skulle det endeleg grillast!

 Cola, chips, rømme, pølser, grillribbe, indrefilet og pitabrød.

Skal ein først grille til to mann er det særs viktig å ha nok mat

til seks. 

Måltidet tok litt tid i og med at grillen berre tok kjøttmengder

tilsvarande ein halv gris i kvar omgang. Me hadde vel tre 

omgangar med grilling. 

Etter grillinga og overetinga var det på tide med ein middagskvil. Plenen såg overmåte god ut til dette formålet, men då dette var på austlandet var det sol der. Skarpt lys og soving går ikkje så godt i lag, så då vart det bilen.

Då me var komen inn til hovudstaden gjekk me rundt for å sjå kva for plass dette eigentleg var. Til alle som enno ikkje har vore der, det er ikkje verdt å reise dit. Syna som møtte oss var nok til å sjokkere ein kvar oppegåande stril. Menn som gjekk kledd som damer, folk som sat og drog i eit trekkspel utan å kunne spele, narkotika i fri flyt, blitzhuset og rullekebab som var alt for sterk. Her var det berre ein ting å gjere, evakuere! Og det var det me gjorde etter ei kort natt her i tig(g)erstaden. På natta kom me forresten over ein positiv ting til med austlandet. Vestlendingar i eksil. Eller nærare bestemd, ein vestlending. Som vestlendingar flest hadde han stort hjarterom, til trass for akkurat stort nok husrom. Bjørnar som diverre ikkje kan kallast nordhordlending då heimstaden hans er rett sørom brua, fekk innlosjert oss på golvet på rommet hans i ein tidlegare standsmessig leilighet som no var ombygd til eit studentkollektiv. Men betre golv å sova på skal ein leita lenge etter!
For å vaske vekk nokon av dei forferdelege sanseinntrykka vår eine kveld i hovudstaden hadde gjeve oss køyrde me over den naturskjønne Hardangervidda heim att. Eg naut synet av ei vidde hylla i skodd og regnver med minimal sikt for å reinse sinnet, Bjarte søkte glømselen i svevn. 

Då me var komen over til rette sida av landet igjen, kom me og nærare Vøringsfossen. Dette er ein sjølvskriven stoppestad der ein må gjere som alle andre turistar, ta bilete av dette vatnet i fritt fall. 

Slik, då var det i det minste eit bilete av 

flott natur i dette innlegget, og friluftslivsideala

er litt betre ivareteke. 

På tross av ein relativ vellukka grilling kom Nordhordland Adventures sine utsendingar fram til det me alltid har visst etter denne turen. Trass eit noko våtare ver på vestlandet, er dette ein betre stad å grilla/leva enn austlandet.