Cabin cruiser og topptur

Grunna store mengder med ekspedisjonar, store og små, tar det diverre litt tid før dei viktigaste av desse kan skrivast om. Men forteljinga som no kjem er henta frå ein liten tur 18. mai. Når eg skriv liten, så er dette sjølvsagd i Nordhordland Adventures samanheng, så det betyr faktisk liten.

Med tre firehjulstrekkarar, to japanarar og ein tyskar, stilt opp på startstreken ved Eknes Karosseri tok me laus. Målet var ei elv som me nyleg hadde funne ut det gjekk an å køyre i. For dei som ikkje skjønar at det å køyre i ei elv kan gje ein stor glede har eg berre ein ting å sei. Enkle born, enkle gleder.
Ingen av dei som var med hadde noko som helst kunnskap om korleis ein bør krysse elvar eller vatn med bil, så her var det berre til å prøve og feile, det var jo ein grunn til at me hadde med tre bilar! (U)heldigvis var det ingen som fekk motorhavari og måtte slepast på land, dette skal me prøve å få til neste gong slik at det vert litt meir spanande lesing. Men Tyskaren grunnstøtte, så litt dramatikk var det!

 Tyskarar, her representert av Audi, har aldri klart seg 

så godt i nærleiken av Matrefjella, dette til trass for iherdig
innsats av styresmaktene.

Etter å ha vore nærleiken av elva viste det seg at Land Cruiseren, som for så vidt klarte seg bra som Cabin Cruiser, var den einaste bilen med den rette kombinasjonen av bakkeklaring og sjåfør. Tyskaren mangla bakkeklaring og Hiluxen hadde ein sjåfør med unnskyldningar om delvis defekt bil som han var redd skulle ta skade av litt vatn. Som om litt vatn nokon sinne har skada. Men rett skal vera rett, Hiluxen kom til sin rett seinare på dagen. 

 Cabin Cruisaren går så det fossar om baugen på den!
Einaste minuset var at ved litt for mykje trykk på
uljepedalen byrja dashbordet å oppføre seg som
discotekbelysing.

I tillegg til at den kan kome seg raskt fram fungerte den
også bra i dorgefart.

 Opphaldet på flybridgen vart kort sidan veret ikkje var

det beste denne dagen. 

Som dei fleste kan fortelje deg er det hardt arbeid å krysse elver dagen lang, så etter nokre minuttar gav me oss på det og reiste for å få i oss litt proviant. Men det var meir arbeid i vente før grillen kunne fyrast, nemleg ein knallhard topptur. Toppturen vart ikkje så hard som ein kunne venta, for det var plass på lasteplanet til Hiluxen til alle saman. Etter å ha blitt transportert kilometervis på motebakke kunne me endeleg stiga av og få fyr i grillen. Synd at Rema 1000 sine eingongsgrillar har ein lei uvane med å slokna. Men det skulle visa seg at ein av turdeltakarane stilte godt førebudd med ein propanbrennar. Så etter litt varm overtaling fekk me endeleg grilla. 

 Toppturar kan vera tunge. Denne var ikkje.

 Maten er som ein kan sjå det naturlege midtpunkt på
Nordhordland Adventures sine turar.

Etter eting og medhøyrande coladrikking var det på tide å kome seg ned att. Grillen vart sløkt og bilen lasta opp. Me var kome nesten ned då ein lokal bonde som såg mindre fornøgd ut kom i mot oss på traktorvegen. Det var litt synd at det var på denne måten me traff grunneigaren, som me faktisk har snakka om at me må få tak i fleire gonger før, for å få lov til å byggje ein gapahuk på toppen av vegen. Han var i allefall mindre fornødt med at me hadde køyrd opp utan løyve, og var i tillegg redd at me dreiv tjuvjakt sidan dei var plaga med det. Heldigvis kunne tjuvjaktsteorien hans avkreftast snart, men å prøve å motbevise at ein har køyrd opp ein bil utan løyve er litt vanskeleg når ein er på veg ned med ein bil... Men til slutt, etter lovnadar om å aldri køyre opp igjen, fekk me lov til å evakuere. Synd at me ikkje fekk lov til å køyre opp att, for der oppe kunne det blitt ein fin gapahuk! 

 Nesten til slutt kjem eit bilete som har fanga essensen av 

denne dagens utflukter.  

Til slutt vil eg takke Øyvind som stilte med speilrefleks og dermed vart offisiell turfotograf! Og når det er sagt må det seiast at eg i seinare tid har blitt informert om at det kanskje ikkje er heilt lovleg å køyre i elver på denne måten. Med bakgrunn i den informasjonen kan eg sei at eg ikkje vil utelukka at alle bileta der det skjer har blitt manipulert. Eigentleg er eg nokså sikker på at dei bileta har blitt sterkt redigert!  

I fotefaret til Bjørn West

Først og fremst i dette innlegget vil eg berre få avklare at dette innlegget ikkje på noko som helst vis er meint som ei hån mot Bjørn West, sjølv om det kanskje kan oppfattast slik når ein samanliknar tittelen på innlegget med turen me har hatt. Men som min turkamerat Knut Magne sa, me overnatta i fjellet og skremde ein tyskar. Derav tittelen.


På tross av fråfall av turdeltakarar, åtvaringar om snødekte vegar og truslar om minusgrader på natta, køyrde eg og Knut Magne med friskt mot innover mot matrefjella for ei overnatting 14-15 mai. Rømmegraut, cola, pannekaker, flesk og chips var pakka for ei eventyrleg overnatting i dei trolske fjella! For å følgje grunnprinsippet i Nordhordland Adventures, bedageleg, var planen å køyre så langt me kom for å lage leir i umiddelbar nærleik til denne anleggsvegen til BKK.

Me skal innover fjellheimen! Eg peikar veg, og for å 

få betre oversikt må eg stå på panseret på bilen.

Det skulle særs snart syne seg(sjekk bokstavrimet her!) at me kanskje burde teke til oss åtvaringane om dei snødekte vegane, men kva har ein ein firehjulstrekkar til? Etter eit par mindre snøfenner ein vanleg personbil hadde kome seg over utan nemneverdige problem byrja det etterkvart å sjå ut som det var vel optimistisk å halde fram. Men som staut norsk ungdom utan noko større hjerneverksemd var det ikkje aktuelt å snu. Men som ordtaket seier, dåren stoggar i store snøfenn. 

Når all vekta til bilen kviler på andre ting enn dekka er

det overhengande fare for å stå fast. Det bedagelege

målet med denne turen forsvann raskt i det blå. Snø er

i mai diverre både våt og tung, spesielt når den må 

gravast ut frå under ein bil som komprimerer den.

Heldigvis er Knut Magne sterk.

Etter ein halvtimes graving, ei sendt tekstmelding til ein mann med Hilux og slepetau(dette var siste staden me hadde mobildekning, og då berre på eit utvald område) og litt cola for å halde motet oppe kom me oss framleis ikkje opp!  så gjekk me i gong med alle kjende triks, matter under hjula, steinar under hjula og til og med nokre tre vart felt for at me skulle få grep og kome oss ut av uføret. Det hjelpte ikkje. Meir graving og cola måtte tydelegvis til. Omsider sto bilen med vekta på hjula og ikkje på akslingar, dieseltank og girkasse, då gjekk det som ein leik å rygga seg tilbake! Problemet oppdaga me når bilen var rygga av snøen, me skulle jo ikkje tilbake, me skulle fram! Så i rein Jeremy Clarkson stil vart uljepedalen trykka ned og bilen skaut fart. No skjøner nok dei fleste at å sei at ein Land Cruisar frå 85 skyt fart er å overdrive, men bortimot 10 km/t meiner eg bestemd at den klarte! Og med ein litt anna åtaksvinkel, høgresida av bilen på veg/vegskulder og den venstre godt planta i snøen kom me oss forbi denne hindringa!  

 Alle treklemmarar vert sikkert på gråten av å sjå dette
biletet. Ta det med ro, dette er eit reint illustrasonsbilete,
Dette treet vart ikkje skadd. Trea me tok var mykje mindre.

Gravemotivasjon på flaske. Som ein ser

av innhaldet i flaska er motivasjonen vår

nesten på topp!

Etter å ha kryssa eit par snøfenner til med den nyleg utvikla metoden der bilen låg i ein 45 gradars vinkel og frykta for kvelving var så stor at Knut Magne valde å stå på stigtrinnet på utsida av bilen, sat me omsider fast igjen. Ein kan sei mykje om min dumskap, men av og til lærer eg faktisk av eigne feil. Så når framdrifta stoppa, slapp eg gasspedalen slik at me ikkje spann oss nedi, men kunne rygga ut med mindre enn ti minuttar med graving og utan å måtte ty til tømmerhogst. Her innsåg me diverre at det ikkje var råd å koma seg lenger med det utstyret me disponerte, så me starta søket etter ein brukbar overnattingsplass. Sidan det ikkje var nokon å oppdrive i umiddelbar nærleik snudde me bilen og køyrde tilbake for å sjå om me fann ein tilfredsstillande stad der. 

På tilbakeferda over dei berykta snøfennene såg me bakdelen av å måtte krysse dei i motebakke i staden for unnabakke. 

 Før kryssing av snøfonn i motebakke

 Midt i kryssing av snøfonn i motebakke

Når bilen sto i ein slik vinkel at eg ikkje gjekk ut av den, men datt ut, det høgre bakhjulet kunne sklidd ca. 10 cm til utover før bilen hadde gått utføre skrenten og snøen gjorde det umogeleg å køyre opp derifrå, var det berre ein ting å gjere. Lage rømmegraut. 

I eit fint vekselarbeid mellom matlaging, oppspenning av presenning til nattely og graving gjekk kvelden, og det var mørkt. Den eigna overnattingsstaden vart grunna denne utviklinga i turen midt i vegen. Me såg ingen problem med å sperre vegen med presenning, bål, feltseng og like mykje proviant som samtlege menn i Bjørn West åt til saman under heile krigen. Det var jo uansett berre 15 meter til ein bil og ei snøfonn som i fellesskap laga ei relativt god vegsperring.  

Men uansett, med rømmegraut, spekemat, grillpølser, sjokolade, chips og drittpreik varte og rakk det før me sovna. Eller, kor tid me sovna er uvisst, men me vakna grytidleg. Sånn ca. kvart på elleve søndagsmorgonen.

 Knut Magne viser stolt fram den nesten ferdige campingplassen

 Lettsvidd rømmegraut og spekemat er utmerka turmat

 Som biletet tydeleg viser er det eit knallhardt liv når ein

er på tur med Nordhordland Adventures!

 Når me vakna på morgonen var førsteprioriteten flesk og pannekaker. Uheldigvis kom Knut på ideen om at me kunne ta ned presenningen og henga den til tørk, så då vart det arbeid før mat. Men mat vart det til slutt, og midt under matlaginga kom det forsyne meg ein tyskar på sykkel. Han ser småskeptisk ut når han ser ein overnattingsplass midt i vegen og pannekakesteiking på høgt nivå. Men godt oppdregne som me er seier me høfleg hei og spør om han har ein vinsj på sykkelen så han kan hjelpe oss oppatt på vegen. Han er uhøfleg og seier, "Excuse me, do you speak english?" Sjølvsagd snakka me engelsk. Han hadde ikkje vinsj, og han ville ikkje ha pannekake eller flesk. Som han sa, "I'm full!" Koma syklande full på ein anleggsveg i matrefjella tidleg ein søndagsmorgon, eig dei ikkje respekt for noko ting dei tyskarane? 

 Når sant skal seiast, så hadde eg og blitt nervøs hadde eg

kome syklande på ein anleggsveg langt oppi fjellet og 

møtt dette synet! Men eg har i det minste nok næringsvett 

til at eg hadde takka ja til pannekaker og flesk! 

Etter maten var eten og utstyret pakka gjensto det endå litt graving. Men sidan me hadde gått til å frå gravinga kvelden før og heile morgonen var bilen snart på vegen igjen. eller, med to hjul på vegen og to i snøfonna. 

Så bar det heimover, ein veg med mange omvegar, me var jo på tur! Første stopp var ein demning litt lenger nede i dalen der det såg ut til at det vert arrangert rafting med kano i sommarhalvåret. Nordhordland Adventures vil undersøkje om dette stemmer og i så fall arrangere ein tur opp! 

 Om denne, noko spesielle, padleteknikken som vert 

vist på skiltet har positiv innverknad på balansen er 

noko Nordhordland Adventures sitt fagpanel ikkje

kan svare på pr. dags dato. 

 Her undersøker eg om dette er elva som vert nytta til

rafting i kano. Denne såg litt smal ut, faktisk så smal

at kanoen umogeleg kan kvelve her. Og viss den kvelvar

vil dei som sitt oppi utvilsamt døy. Ser ut som det er 

verd å gjere eit forsøk! 

Sidan bilen hadde stått lenge og køyrd på ein snødekt veg frykta me at den skulle byrje å ruste. For som kjend er jo alle snødekte vegar salta. Her var det berre ein ting å gjere, få bilen underspylt så snart som mogeleg. Enklaste måten å få ein bil underspylt på er å finne ei elv. Me fann ei! 

 

Effektiv underspyling

Til slutt i denne soga kan eg avsløre at under denne turen vart det spelt inn ein episode med mann mot natur, slik som Bear Grylls gjer for dei som har høyrd om han. Bere at no er det i Nordhordland Adventures stil. Grunna særs dårleg humor og at det tar lang tid å redigere videoar vil denne bli publisert litt seinare... 

Dei tre bukkane bruse som skulle til sæters å gjera seg feit

Med denne tittelen trur du kanskje at eg berre skal skrive eit gamalt eventyr her for å få publisert eit innlegg til, men då tek du skammeleg feil! Det skal dog seiast at tittelen kan vera lett å feiltolka sidan me ikkje var tre bukkar. Me var to karar og ein gris. Grisen var vakuumpakka i plast og heitte bacon. Det einaste som eigentleg stemmer i tittelen er at me skulle til sætra for å gjera oss feit(are)!

Deltakarane på denne turen var dei to friluftsmenna(me likar å smykka oss med titlar som ikkje alltid har rot i sanninga) som stod bak ideen Nordhordland Adventures, meg og Bjarte. Me treftes på Rema 100 i Knarvik for å handle proviant og leggje ein slagplan for turen. Etter at hr. Bacon var kjøpt inn i følgje med diverse anna helsekost og slagplanen framleis ikkje var lagt, sette me oss i bilen for å køyre inn til Eikemo i Masfjorden for å gå opp til sætra der.

Klokka 22:00 kom me fram til Eikemo, veret var strålande, eller høljeregnande er litt nærare sanninga, så motivasjonen var på topp før gåturen me hadde estimert kom til å ta om lag ein time. Heldigvis for oss tok den gåturen MYKJE mindre tid. Hovudsakleg tok turen litt mindre tid av di veret var så stygt, og me difor gjekk for plan B. Leggje oss inn på hytta på Eikemo som ligg om lag tre meter frå bilvegen og sove der til laurdagsmorgonen når det var lova bra ver.

Den som ser særs bra vil sjå at frå bilvegen til hytta er 

det ein distanse som er mogeleg å gå for dei aller fleste.

Sjølv med tung sekk. Og for den som ikkje ser hytta er 

rett på oppsida av den grå streken midt i biletet som då 

er bilvegen. Kjøp briller. 

Planen for denne turen hadde to hovudmål. 1 -  kome seg til sætra. 2 - gjere seg feit. Sidan me raskt innsåg at mål 1 ikkje kom til å bli gjennomførd denne kvelden, gjekk me inn for å klare del 2 så bra som det var mogeleg å få til. Raspeballar, flesk, pølse og cola til kvelds var det beste me klarte å oppdrive, men det smakte til gjengjeld avsindig godt! 

 Ti raspeballar, ein pakke røykte kjøttpølser, bort i mot 

halvkiloet med flesk og ei stor flaske cola er reine helsekosten 

Etter kvelds vart det kortspeling og meir helsekost, 200 gram mjelkesjokolade med kvikklunsj. Sidan klokka plutseleg var eitt gjekk me å la oss med ein avtale om å stå opp seinast ti morgonen etter. 

Laurdagsmorgonen sto me faktisk opp før ti! Og me sto opp til endå ei ladning helsekost, egg og flesk. Det skal ingen ha noko å seie på når leiarane i Nordhordland Adventures reiser på tur, naten er alltid bra! 

Sidan klokka var blitt mykje og sola steikte i dalen opp mot sætra til trass for at det var overskya, fann me det lurast å gå opp på Hellenovsfjellet i staden for. Så eigentleg forsvann heile poenget med overskrifta med denne avsløringa. For dei som ikkje veit kor Hellenovsfjellet er kan eg seie at det er fjellet som ligg over Hellenovena. 

Etter å kryssa det sheik Ben Redic Fy Fasan frå Flåklypa ville ha kalla ei "farlig norsk hengebro" møtte me veggen. Motebakken som møtte oss var i alle fall bratt nok til å vera ein vegg. Men godt utrent norsk ungdom tar ikkje skrekken av å sjå ein motebakke! Å gå han derimot... Etter tre kvarter- time brukt på denne tjueminuttars oppstiginga var me på toppen! Turen tok litt lengre tid enn normalt grunna uframkomeleg terreng, eit utal pustepausar og ein rask middagskvil. Middagen var riktignok ikkje eten enno, men ostepølser, bixitkjeks og colaboksar låg i sekken og venta på å bli steikt eller foredla på annan måte. Synd frukosten var så kraftig at me aldri kom så langt som å laga oss middag. 

 Pustepause på eit tre med ein knekk på nitti 

gradar. Biletet hadde vore betre viss ein faktisk 

hadde sett kor langt ned de var og at eg hadde 

fått fleire knekkar på nitti gradar dersom eg

datt ned. Kjøp briller.

 Bjarte som har angst for maur får av ein eller anna 

uforståeleg grunn farten opp og spring oppover fjellsida!

 Middagskvil på egna stad, godt i le for ver og vind.

Men til topps kom me til slutt, og då var det rett på fotograferinga for å prove at me kom oss opp og at begge to faktisk var i live enno! 

  Utan fotograf, stativ eller skikkeleg kamera seier det
seg sjølv at bileta vert tatt på skrå og er ufokuserte.

Til topps var kanskje eit litt feil ordval når eg skulle beskrive kor me var komen, me var berre komen til topps den eine retninga, andre retninga hadde me nokre høgdemeter att. Men med eit bilete teke og litt vatn innabords såg ikkje me lenger mørkt på å kome oss opp denne bakken/stupbratte fjellsida heller. 

 Korrekt kryssingsteknikk av fjellkløft. Ha blikket festa på
den sida du skal over til. Legg armane i kryss slik at du er
sikker på å knuse albogane når du fell nedi.

 Feil kryssingsteknikk: Sjå ned i kløfta, ha
armane lett hengane langs sidene slik at
du kan ta i mot dersom du fell, i beste fall
halde deg oppe så du ikkje fell ned i botnen.

 Som ein nesten klarer sjå på dette biletet har eg klatra til 

topps av desse stupande bratte fjellskrentane. Kjøp briller.

som bileta viser kryssa me botnalause kløfter som var fleire meter breie og klatra stupbratte fjellsider. Skal sant seiast, så var ikkje kløftene botnalause og fleire meter breie akkurat der me kryssa, men litt lenger nede. Og dei stupbratte fjellskrentane gjekk det an å gå rundt, men slike detaljar er det ikkje alltid naudsynt å henge seg opp i. 

Når Bear Grylls har kjempa seg opp på ein topp og er

tyrst, drikk han sin eigen urin eller klemmer ut vatn av 

kamelskit. I Nordhordland Adventures er me meir 

siviliserte og drikk heller av ein dam med regnvatn for 

å vise folk korleis ein skaffar seg væske på fjellet.

Som ein ser kunne eg også valt å drikke av flaska

i sidelomma på sekken.

Då me kom over eit reir med 8-9 andeegg vart lysta til 

ein omgang til med egg og flesk vekt. I mangel på flesk

(type gris) vart det for dumt å berre ete egg så dei fekk liggje 

i fred. 

Etter å ha drukke oss over fjellet og tømt kvar einaste dam byrja nedstiginga. Etter litt klatring og nedfall i Middagsskaret, var resten av turen ned Sløkjet grei gåing som gjekk temmeleg udramatisk føre seg.  

 Etter endt fjelltur var det på tide å nyte ein nesten kald

boks med cola og bixitkjeks med sjokolade. Som

den kjende songen By the rivers of Babylon seier:

By the rivers of Eikemo, there we sat down.

Ye-eah we drank, when we opened our cola. 

By the rivers of Eikemo, there we sat down.

Ye-eah we ate, when we opened our Bixit. 

Viss du ikkje ser colaboksen eller pakka med Bixit,

kjøp briller. 

Som eg skreiv tidlegare var det to hovudmål for denne turen. Kome seg til sæters og å gjere seg feit. Så langt som sætra kom me oss aldri, men å feite oss opp klarte me til gjengjeld særs bra. På det grunnlaget vil eg kalle denne turen meget vellykka. Å klare eit av to hovudmål på ein Nordhordland Adventures tur er ein stor suksess!

Turarrangøren Nordhordland Adventures

Då var avstemminga om kva tur Nordhordland Adventures skulle arrangera avslutta og vinnaren vart Pilegrillsvandring! Heile 61% av stemmene (eller 13 stemmer) gjekk til dette alternativet, men til dykk som stemde annleis, fortvil ikkje! Nordhordland Adventures kjem attende med nye turar!
Pilegrillsvandringa vil vere ein tur som går frå laurdag kveld til måndag føremiddag i pinsehelga. Som ein kan lese av namnet på hendinga vil menyen stort sett bestå i grillmat, og løypa som er lagt opp er så enkel at dei aller fleste vil klare denne turen utan problem.

Meir informasjon om pilegrillsvandringa finn du på Nordhordland Adventures si facebookside.  Dersom du ikkje har facebook, send ein e-post til jan.ingve.bernssen@gmail.com for informasjon. Det er også til denne e-postadressa påmeldinga til turen må skje.

Har ikkje du lyst til å delta på ei pilegrillsvandring? Tips ein ven som har!

Nødrim

Turen skulle gåast, over fjellet det skulle råast

Sola steikte, fuglane leikte

Sveitten spruta, ryggen luta

Beina skalv etter brekka halv 

Sliten og fel, må ta da med ro eit bel 

Vatn og kjeks, detta va snacks

Halvvegen att, eg snåva og datt

Korleis kom eg hit? Hovudet planta i kalvaskit

Kvifor gå på tur? No er eg lei og sur 

Så til alle dykk som meg høyrer, neste gong tek eg bilen og køyrer!