Nordrogaland Adventures - Dag 1

Då har eg som ei utsending frå Nordhordland Adventures vore tre dagar på vitjing i nord-Rogaland (Sidan det enno ikkje er tilsett ein korrekturlesar ved Nordhordland Adventures oppfordrar eg dei som kan rett skrivemåte av "nord-Rogaland" til å leggje att ein kommentar i kommentarfeltet!) for å sjå om det er mogelegheiter for ei utviding av verksemda vår. Grunna stor ei stor mengd med opplevingar og ekskursjonar vert denne turen delt opp i tre. Turen varte frå 17. - 19. april.

Eg kom fram til Susort gods som skulle var base denne helga søndag ettermiddag/kveld og vart vel teke i mot av nest eldste son Susort og resten av familien. Turen som har vore planlagd ei god stund var meint å skulle bli ein rein skyteferie, men kven skulle trudd at det gjekk an å finne på så mykje meir på Susort?
Berre for å kome med litt bakgrunnsinformasjon om Susort gods dersom nokon skulle vere interessert i det kan eg opplyse om at dei livnærer seg av å oppdrett av limousin, som visstnok er ein kvegrase. Av di eg ikkje fekk tatt dei nærare i augesyn legg eg ved bilete av begge rasane eg fann når eg søkte på google etter limousin.

Kva for ein av rasane dei har på Susort gods er det vanskeleg for 

meg å svare på då kvegrasar er litt utanfor mitt ekspertiseområde. 

Det skal då seiast at eg trur ikkje eg såg hjul på nokre av kyrene der nede. 

Denne fyrste dagen var det ikkje dei store utfluktene. Det kan ha vore ein samanheng mellom lite aktivitetar og at eg kom ned i sjutida på kvelden, men det er berre spekulasjonar frå mi side.
Men noko hende sjølvsagd denne dagen og. Me tok med godt mot med oss ei hagla og eit par skot i Land Cruisaren for å sjå om det var nokre rådyr som gjekk og øydelagde bøane me kunne skremme vekk. Og då var faktisk planen å skremme og, ikkje få seg god middag. Som ein ansvarleg(Kan i det minste prøve å late som!) aktør vil Nordhordland Adventures  gå framføre med eit godt eksempel og berre drepe når det er tillate. Uansett var det ingen rådyr å sjå, så då fekk me ingen mogelegheit til å bevise at me er ansvarlege.

Lettare skremd av mangelen på dyr tok me ein rekognoseringsrunde for å finne ut kor det var mest egna terreng å skyte på leirduer neste dag. Me følgde ein traktorveg innover det idylliske landskapet(i bil sjølvsagd) langs eit vatn for å sjå på mogelegheitene på eit beite Susortane leiger. Grunna litt uklåre beskjedar om kor det var best å snu, ein tosk med alt for god tiltru til tynne vinterdekk på ein Land Cruiser bak rattet og ein veg som gjekk meir og meir over til å bli eit reint beite endte turen som den måtte. Me sto fast.
Ein Land Cruiser lar seg ikkje stoppe av litt gjørme dersom det er nok av folk villege til å bere stein å legge i dei halvmeterdjupe grøftene som har blitt spunne opp, så til slutt hadde me fått snudd bilen og var på veg nedover igjen. Litt for seint. Her kjem det nok eit turtips: Dersom du vil gjere eit godt førsteinntrykk på naboen til ein kamerat som kameraten sin familie leiger beite av, IKKJE sett deg fast med bil på det omtala beitet, spinn opp nokre grøfter det ville tatt ei 50 tonns gravemaskin ein dag å grave for så å møte den omtala naboen femten meter bortanfor når han og kona er på tur. Og då hjelp det heller ikkje å ha eit våpenfutteral lett synleg i bilen så han kan tru det er tjuvjakt på gong. Så dersom nokon kjenner den omtala naboen kan dei retta mine djupaste orsakingar for dette. Og sidan eg mest sannsynleg ikkje kjem til å sjå han igjen kan eg ta all skuld på meg!

Etter denne heller uheldige starten på opphaldet tok me ei taktisk tilbaketrekking for å leggja ein betre slagplan for neste dag, for då skulle skytinga byrje!