onsdag 19. november 2014

Ekstraordinært styremøte grunna oppseiingsgrunn av grunnleggjar. Grunnlause spekulasjonar eller sviktande grunnlag for Nordhordland Adventures eksistens?

Dette vil kanskje kome som eit sjokk, men det er innkalla til og avhalde eit ekstraordinært styremøte i Nordhordland Adventures. Fungerande styreleiar har vorte skulda for alvorlege brot på ein av grunnverdiane til Nordhordland Adventures, og på den måten har han sett heile organisasjonen og samarbeidspartnarane til Nordhordland Adventures sitt rykte på spel. Heldigvis var styreleiar einaste innkalla og frammøtte til det ekstraordinære styremøtet og etter ei jamn avstemming vippa resultatet i hans favør, men han vil i tida framover vera under tett oppfølging og liknande tillitsbrot vil ikkje bli akseptert. Grunnen til at denne saka no blir slått stort opp i dette mediet er at me i Nordhordland Adventures har stor tru på full openheit i enkelte saker. Me har og stor tru på sjokkerande overskrifter for å dra lesarar.

Men ein kan jo etter denne innleiinga forklåre bakgrunnen for dette bråket i ein elles så (u)ryddig administrasjon. Men for å forklåre dette må me nok gå den tunge vegen, gjennom nok ei turskildring. Og tru meg når eg seier at vegen var tung.

Det byrja som mang ein vanleg sundagstur, nokre gjekk etter sundagsmøte på misjonshuset på tur, eg gjekk for å fyre bål til dei som var på tur synes dei hadde gått langt nok og ville ha mat på bålet. Som det tydelegvis er vanleg her på sørlandet, gjekk skogsturen for Nordhordland Adventures sin del inn over det som må ha vore den gamle E-18, for som tidlegare nemnd, her er stiane i skogen i betre stand enn vegane heime.

Skogstur, og skogstur... Når det er plass til to bilar
i breidda er det kanskje litt meir by enn skog? 


Men full av pågangsmot og glede over å snart skulle få sjå flammar gjekk me i Nordhordland Adventures vidare oppover mot skjebnestunda. Nei, det var ikkje den komande motebakken som førte til oppvaskemøte, motebakkar er Nordhordland Adventures sin fremste uttalte fiende så det at styreleiar sleit litt med denne er heilt naturleg. 

Ein anna ting som gjer at ein stakkars Nordhordlending
kan byrje å lure på kva meininga med livet er, er det 
at sørlendingane tydelegvis treng rekkverk når dei er 
på tur i skogen. Og kva meir er, det er faktisk nokon som 
sett det opp. 


 Men etter rekkverksgange og meir motebakkar var endeleg den avtala plassen for bål i sikte. Etter at telefonisk kontakt med turgruppa hadde bekrefta at den avtala plassen var riktig gjekk vedarbeidet sin vante gong. Etter både furu og bjørk måtte gje etter for øks og sag og alle nitten versa av kråkevisa(å mannen han gjekk seg i vedaskog) var sunge(her måtte ein liten googlepause inn og, det er vanskeleg å hugse nitten vers),  bjørkenever var samla og fliser kutta opp vart tennstålet funne fram. For så å bli lagt vekk igjen når stormlighteren var oppdaga i sekken. Men etter å ha vorte tend opp og sett særs lovande ut fan bålet plutseleg ut at det ikkje ville meir, så det la seg ned og døydde. Og frekt som det var gjentok det denne prosedyren ein gong til. Og så kom turfolket, og då bestemde bålet seg for å døy ut enno ein gong. Som de kanskje skjøner har me no byrja å kome nærare grunnen til ekstraordinære styremøter.


I følgje denne plakaten såg det ut
som at skogbrann var på turné
i området. Ved nærare undersøkingar
viste det seg at turnéen varte frå
15. april til 15. september. Så der
var det inga hjelp å få. Drit.

Turgåarane som hadde kome kom til og prøvde hjelpe med bålet, bensinen frå sekken kom til for å hjelpe med bålet. Ingenting hjelpte. Og no kjem me til saka si kjerne. Her kom det turgåarar og det kom seinare til fleire folk som var lova bål. Og er det noko Nordhordland Adventures har skrytt på seg spisskompetanse på, så er det bål. Og her kunne me ikkje levere. Greitt nok at det regna og bles men i Nordhordland Adventures sine vedtekter står det i artikkel 3. "Dersom nokon tilknytt Nordhordland Adventures har blitt tildelt ansvar for, har tatt ansvar for eller på anna måte er involvert i turar der bål blir nemnd, føreslått eller tenkt, er denne pliktig til å ta med seg så mykje diesel eller anna brennbart materiale som er naudsynt for å få bålet varmt nok og stort nok til at omnen til Nebukadnesar vert gjort til skamme." 
Her har styreleiar svikta stort. For tragisk nok vart det ikkje fyr i bålet før ein reddande sørlending kom dragande med nokre tørre vedskier. Og rett nok redda han middagen for oss og all takk til han for det. Men stort var fallet for Nordhordland Adventures! 



søndag 16. november 2014

Dementi og orsakingar til Nordhordland tur- og friluftsgangarlaug

Etter førre innlegg her på Nordhordland Adventures har eg blitt personleg kontakta av medlemmer frå Nordhordlandsmilitsen Nordhordland tur- og friluftsgangarlaug som krevjer orsakingar av at eg har kalla dei ein milits og har kome med krav forslag om at eg skal skrive eit dementi, og om at det som skjedde i røynda når me var på tur i Masfjordfjella må kome fram. Grunna viktigheita av korrekt informasjon i dette innlegget har militsen friluftsgangarlauget forlanga foreslått at dei skulle få sensurmogelegheiter før publisering. Noko me i Nordhordland Adventures gjekk motvillig entusiastisk med på.

Så glad kan ein faktisk bli av å få ein førespurnad
frå Nordhordlandsmilitsen
Nordhordland tur- og friluftsgangarlaug om 
ikkje ein kan skrive om ein tur. Det svarte
 hagleløpet stålrøyret med sikteskinne som kitlar
ein på kjaken, hjelper òg på smileband og motivasjon. 

Denne feltøvinga turen gjekk føre seg i nærleiken av masfjordvegen 1051, nærare bestemd på Eikemosetra som ligg litt nedanfor Sollifjellet eit ukjent terreng på ein ukjend plass i Masfjorden i vår. Turmedlemmene besto av veteranar i militsen gamle medlemmer i tur- og friluftsgangarlauget samt rekruttar som søkte opptak prøvemedlemmer som  var litt uvisse på om dei ville bli med i lauget eller ei. Taktiske Personlege grunnar gjorde at det var to ulike puljer som gjekk oppover, ein fortropp tidleg pulje og nokon som sikra retrettmogeligheita kom opp litt seinare på kvelden.


Sambandssjekk med baktroppen Siste rest av
mobildekning vart nytta før me gjekk heilt bort
frå sivilisasjonen.

Då det var lenge sidan militsen friluftsgangarlauget hadde vore på øving tur i området vart det fort klårt at motebakkane hadde vorte både brattare og lengre sidan førre gong det var aktivitet i området. I kjent stil la militsleiinga styret i friluftsgangarlauget skulda på tyskarane. Det skulle ikkje bli like lett for dei å okkupere gå på tur i Nordhordland neste gong. Men etter sveitting, pausar, innbilte hjarteinfarkt og trugslar om å bryte bein for å bli evakuert med helikopter kom me omsider fram til basen målet for turen. Eller eit delmål var det i røynda. Ein del av det førespegla programmet for denne feltøvinga turen var fisking i Sulevatnet eit vatn, men grunna fare for islagt vatn, mangel på fiskeutstyr og endå større mangel på kondisjon vart denne setra det endelege målet for turen.


Det topphemmelige basen sjarmerande setra
som var målet kan skimtast ca midt i biletet. 


Stridsrasjonar i krisetid Tursnacks er viktig.
Kvikklunsj og speka hjort.

Då me omsider hadde kome fram var den sjølvsagde første posten på programmet å fyre bål for å få inntatt eit minimum av dobbelt så mange kaloriar som vart forbrent på vegen opp. I HV-ungdomen lærte eg ein gong at "Aldri tap høgde i terrenget med mindre du må", i militsen friluftsgangarlauget lærer dei "aldri tap fettprosent med mindre du må". 

Kamuflasjetrening Vedhogst.


Baktroppen Den andre pulja kom til friluftslivets
ekvivalent til "duk og dekka bord". Brennande bål.

Då baktroppen pulje nr. 2 kom opp var bålet godt i gong og me kunne gå rett i matlagingsprosessen. Etter eit godt måltid og debriefing angåande fientlege observasjonar mykje snakk om laust og fast(konklusjonen vart at yoghurt og Biola er bra ved for mykje fast, eventuelt eit mindre inntak av parafin i krisesituasjoner) var det på tide med eit godt gammalt friluftsmøte.

Ein av rekruttane prøvemedlemmene
vart utpeika til konstituert feltprest forkynnar
og tok ein andakt meir eller mindre på sparket.


Ein god feltutrusting tursekk
inneheld sjølvsagd Sangboken. 

Til melodi av songen som etter kvart tona ut gjekk nokre av rekruttane turmedlemmene tilbake til ein oppvarma heim for å sove i frykt for nattefrost. Dei vart sjølvsagt ikkje opptekne som medlemmer av militsen. Me andre rigga oss etter kvart til inne på og utforbi setra for å sove. Som ellers i militære strukturar friluftsgangarlaug rundt forbi sov leiinga inne og dei nye rekruttane prøvemedlemmene ute i frisk nattefrost. Det som var litt spesielt her var at ein av veteranane dei faste medlemmene i friluftsgangarlauget valde å sove utan liggjeunderlag på det harde tregolvet. Det spesielle med dette var at det låg ei madrass inne på naboselet som han kunne ha lånt. Men noko av det dei trener på i militsen friluftgangarlauget er smertemeistring,  han fekk nokre gode ryggsmerter å meistre. 
Av taktiske tilhøve, for ikkje å uroe lokalbefolkninga arbeidsmessige tilhøve måtte avmarsjen frå setra delast opp neste morgon. Nokon gjekk tidleg, mens andre nytte morgonen og frukosten til fulle. 

Nyting av frukostveding

Nytting av frukostveden til å lage frukostmat

Etter ein frukost som var den grådigaste hobbit verdig(altså ein god frukost to gonger(dei to frukostane var såpass lange at dei vart samanhengande til ein stor)) var nokre av oss såpass sliten at me måtte ha ein liten pause før me gjekk ned frå fjellet. Andre var såpass spreke at ein skjøner at dei høyrde til militsen friluftsgangarlauget og ikkje Nordhordland Adventures. Dei gjekk faktisk på ein liten ekstrarunde rundt sætra. Sjukt. 


Det viste seg å vera vanskeleg å få ein av 
dei nye rekruttane prøvemedlemmene til å
skjøne nytta av kart og kompass. Ganske merkeleg
sidan me faktisk kunne sjå ned dit me var på veg.


Dette militsmedlemmet friluftsgangarlaug-
medlemmet var av dei som var mest kamerasky,
her lokkar fotografen sin hjelpar med ei flaske 
cola for å lure merksemda vekk frå fotografiapparatet.

Av ein eller anna grunn var vegen ned att like bratt som den hadde vore opp dagen før. Berre at den var bratt motsett veg, den var ikkje lenger bratt oppover, men nedover. Spesielt. Hadde det ikkje vore for lettare sekkar grunna oppbrukt proviant og tyngdekrafta spørs det om me hadde kome oss ned att.  

Då me var kome halvvegs ned eit brattheng
snubla ein av militsmenna turmedlemmene over
rota til alt vondt. Diverre fall han for freistinga.
Planen var å fjerne denne seinare, men grunna 
liten kompetanse på kart rota me til vegbeskrivinga.
Det gjekk bra med han bortsett frå at han kjende det som
at hovudet(og hjartet) stod i brann. (Reknar med at dei fleste lesarane 
er så observante at dei no har fått med seg kva logo som
er på hua hans)



Så er me til slutt komen til turanbefaling og karaktergjeving på ostepølseskalaen. Denne turen hadde eigentleg alt for mange motebakkar til å nå til topps fine opplevingar til å få meir enn tre noko mindre enn seks ostepølser.
så denne turen kan vel kategoriserast som ein av dei verste beste turane Nordhordland Adventures har vore med på!

Dette er fyrste gong denne karakteren er gjeven,
så dette er gjevt!



Heilt til slutt så kan me legge til at me på denne turen erfarte vanskelegheiter med å lære vekk grunnleggande kunnskap om kart og kompass. Dersom du planlegg ein liknande tur og fortvilar over problema med å få andre til å bruke og til å forstå bruken av kart og kompass, fortvil ikkje lenger. Nordhordland Adventures har pensumtips! 

Ei snøgg gjennomlesing
av denne boka får sjølv 
noregsmeisteren i desorientering
til å bli ein vandrande GPS! 

torsdag 13. november 2014

Eksilstril og kjøttkaker i sørlege regnbyer

Sidan det snart er to år sidan det sist var noko aktivitet på verdsveven med Nordhordland Adventures er det no kanskje på tide med litt igjen. Det at me har vore inaktive på veven betyr ikkje at me har lagt å latsida turmessig. Men me har lagt på latsida og, så sånn sett kan ein jo forklare litt av mangelen på nye innlegg.

Til tross for ein utprega mangel av turar i regi av Nordhordland Adventures har representantar herifrå lurt seg med på turar både med Nordhordlandsmilitsen og andre meir eller mindre skjulte grupperingar. Men då me har vorte truga med strenge straffer dersom me i det heile tatt hintar til eksistensen av denne militsen skal me la ver.

Som ein ser på dette biletet fotografen vår
fekk tatt med eit innsmugla kamera, topptrena
og livsfarlege militsmedlemmer med drap i blikket.

No kan det vera at den observante lesar vil stusse litt på kva Nordhordlandsmilitsen har med strilar i eksil og kjøttkaker og gjere, men stuss ikkje lenger, for svaret er nært. Etter at Nordhordland Adventures hadde lurt med eit par utsendingar på denne feltøvinga til Nordhordlandsmilitsen og det nesten kom bilete i avisa vart det sjølvsagde valet for Nordhordland Adventures styreleiar å gå i eksil for å unngå represalier, så der kjem strilen i eksil inn i biletet. 


Men for å gå vidare til kjøttkaker og regnbyer på sørlandet. Her må det først og fremst seiast at sørlandet skuffar stort. Då det var snakk om eksil etter dekkoperasjonen i Nordhordlandsmilitsen var det sjølvsagd veret som i hovudsak avgjorde plassen for eksil. Veret og at det ikkje var i nord-Noreg eller på austlandet. Så når veret først hadde lokka ned hit sør, då burde det kunne halde seg fint og skyfritt skulle ein tru. Men nei. Heldigvis har det vore regn i Nordhordland tidlegare, så etter råd frå dei gamle og eigen erfaring visste styreleiaren å kle seg. I dongeribukse og ei jakka med hol i. 

Transporten til matlagingsstaden i skogen var også ein litt framandgjort etappe for oss frå Nordhordland Adventures. For der me heime anten køyrer bil på vegen for å kome oss fram eller går på ein sti, var det her laga ein veg som var meir enn god nok for bilar, men det var berre lov å gå eller sykle på den. gatelys hadde dei også fått opp her. Merkeleg at ein treng gatelys når det ikkje er bilistar som treng å sjå fotgjengarane. Men dette er jo eit framand land, så det er kanskje greit å prøve forstå før ein dømer(Me i Nordhordland Adventures har ingen forståing for dette).

Men uansett, me gjekk eit lite stykke på denne opplyste grusvegen, med omlag same standar og langt fleire gatelys enn ein god europaveg heime, før me tok av og fann ein liten sti som førte fram til kokeplassen. Der var det praktisk nok sett opp ein gapahuk av presenning og staur. 

Dei to turmedlemmene, utanom Nordhordland Adventures sin representant, som var nøye utvald grunna sine eigenskapar på tur tok straks til med det praktiske arbeidet, Erling med bål og Åshild med kjøttkaker, eller kjøttkakebollar som ho kalla dei grunna eit eller anna definisjonsspørsmål som gjekk på storleiken.


Erling var skeptisk til å få bilete
på ei side der det er snakk om både
militsar, Nordhordland og kjøttkaker. 
Han er sørlending og alle sørlendingar
ser ca. slik ut. Legg merke til tennvæska
i høgre hand. Ein friluftsmann etter 
Nordhordland Adventures sitt
hjarte!  


Bålsteiking av kjøttkake(bollar) fungerte bra heilt til
tennvæska  tok slutt og regnet ikkje gjorde det.
Heldigvis var det nok bensin på primusen til å få
gang på bålet igjen. 


Etter mykje vedhogst, potekoking, kjøttkakesteiking og soslaging var det omsider duka for eit fortreffeleg måltid. Utett gapahuk, manglande bestikk og kjøttkakedeig som var krydra med barnåler etter eit lite møte med bakken til trass, dette var kjøttkaker og matoppleving på høgd med dei ein fekk på indremisjonskaféen på Voss i tidlegare tider! 

Indremisjonskaféstandar!



I førsteutkastet som tydlegvis vart publisert alt for tidleg viste det seg at karaktergjeving på den berømte ostepølseskalaen av denne turen vart gløymt. Heldigvis vart det påpeika av ein observant lesar som har vunne ein plass på neste tur med denne observasjonen. 

På denne turen var det ikkje ver som stod til forventingane, det og opplyste vegar til målet gjer at denne turen til tross for  Indremisjonskaféstandar på maten ikkje får meir enn fem ostepølser. Fem ostepølser er sjølvsagd ein ekstremt bra tur, men maten hadde fortent meir, synd veret skulle øydeleggje.

Så anbefalinga er, finn ein europaveg, gå til
du finn ein sti, gå til du kjem til ein gapahuk
lag kjøttkakemiddag!