Eksilstril og kjøttkaker i sørlege regnbyer

Sidan det snart er to år sidan det sist var noko aktivitet på verdsveven med Nordhordland Adventures er det no kanskje på tide med litt igjen. Det at me har vore inaktive på veven betyr ikkje at me har lagt å latsida turmessig. Men me har lagt på latsida og, så sånn sett kan ein jo forklare litt av mangelen på nye innlegg.

Til tross for ein utprega mangel av turar i regi av Nordhordland Adventures har representantar herifrå lurt seg med på turar både med Nordhordlandsmilitsen og andre meir eller mindre skjulte grupperingar. Men då me har vorte truga med strenge straffer dersom me i det heile tatt hintar til eksistensen av denne militsen skal me la ver.

Som ein ser på dette biletet fotografen vår

fekk tatt med eit innsmugla kamera, topptrena

og livsfarlege militsmedlemmer med drap i blikket.

No kan det vera at den observante lesar vil stusse litt på kva Nordhordlandsmilitsen har med strilar i eksil og kjøttkaker og gjere, men stuss ikkje lenger, for svaret er nært. Etter at Nordhordland Adventures hadde lurt med eit par utsendingar på denne feltøvinga til Nordhordlandsmilitsen og det nesten kom bilete i avisa vart det sjølvsagde valet for Nordhordland Adventures styreleiar å gå i eksil for å unngå represalier, så der kjem strilen i eksil inn i biletet. 

Men for å gå vidare til kjøttkaker og regnbyer på sørlandet. Her må det først og fremst seiast at sørlandet skuffar stort. Då det var snakk om eksil etter dekkoperasjonen i Nordhordlandsmilitsen var det sjølvsagd veret som i hovudsak avgjorde plassen for eksil. Veret og at det ikkje var i nord-Noreg eller på austlandet. Så når veret først hadde lokka ned hit sør, då burde det kunne halde seg fint og skyfritt skulle ein tru. Men nei. Heldigvis har det vore regn i Nordhordland tidlegare, så etter råd frå dei gamle og eigen erfaring visste styreleiaren å kle seg. I dongeribukse og ei jakka med hol i. 

Transporten til matlagingsstaden i skogen var også ein litt framandgjort etappe for oss frå Nordhordland Adventures. For der me heime anten køyrer bil på vegen for å kome oss fram eller går på ein sti, var det her laga ein veg som var meir enn god nok for bilar, men det var berre lov å gå eller sykle på den. gatelys hadde dei også fått opp her. Merkeleg at ein treng gatelys når det ikkje er bilistar som treng å sjå fotgjengarane. Men dette er jo eit framand land, så det er kanskje greit å prøve forstå før ein dømer(Me i Nordhordland Adventures har ingen forståing for dette).

Men uansett, me gjekk eit lite stykke på denne opplyste grusvegen, med omlag same standar og langt fleire gatelys enn ein god europaveg heime, før me tok av og fann ein liten sti som førte fram til kokeplassen. Der var det praktisk nok sett opp ein gapahuk av presenning og staur. 

Dei to turmedlemmene, utanom Nordhordland Adventures sin representant, som var nøye utvald grunna sine eigenskapar på tur tok straks til med det praktiske arbeidet, Erling med bål og Åshild med kjøttkaker, eller kjøttkakebollar som ho kalla dei grunna eit eller anna definisjonsspørsmål som gjekk på storleiken.

Erling var skeptisk til å få bilete

på ei side der det er snakk om både

militsar, Nordhordland og kjøttkaker. 

Han er sørlending og alle sørlendingar

ser ca. slik ut. Legg merke til tennvæska

i høgre hand. Ein friluftsmann etter 

Nordhordland Adventures sitt

hjarte!  

Bålsteiking av kjøttkake(bollar) fungerte bra heilt til

tennvæska  tok slutt og regnet ikkje gjorde det.

Heldigvis var det nok bensin på primusen til å få

gang på bålet igjen. 

Etter mykje vedhogst, potekoking, kjøttkakesteiking og soslaging var det omsider duka for eit fortreffeleg måltid. Utett gapahuk, manglande bestikk og kjøttkakedeig som var krydra med barnåler etter eit lite møte med bakken til trass, dette var kjøttkaker og matoppleving på høgd med dei ein fekk på indremisjonskaféen på Voss i tidlegare tider! 

Indremisjonskaféstandar!

I førsteutkastet som tydlegvis vart publisert alt for tidleg viste det seg at karaktergjeving på den berømte ostepølseskalaen av denne turen vart gløymt. Heldigvis vart det påpeika av ein observant lesar som har vunne ein plass på neste tur med denne observasjonen. 

På denne turen var det ikkje ver som stod til forventingane, det og opplyste vegar til målet gjer at denne turen til tross for  Indremisjonskaféstandar på maten ikkje får meir enn fem ostepølser. Fem ostepølser er sjølvsagd ein ekstremt bra tur, men maten hadde fortent meir, synd veret skulle øydeleggje.

Så anbefalinga er, finn ein europaveg, gå til

du finn ein sti, gå til du kjem til ein gapahuk

lag kjøttkakemiddag!  

Skitur, mislukka statskupp og snikreklame

Først av alt kan me i Nordhordland Adventures avkrefta rykta som har gått om at Nordhordland Adventures er daud og grave ned. Det at det kanskje ikkje har gått slike rykte speler ikkje så stor rolle i denne avkreftinga. Me er i alle fall ikkje daud, berre gått i dvale ei stund. Men no er me uansett svakt tilbake!

Eit anna spørsmål som det kanskje ikkje er nokon som stiller seg, er jo kva skiturar og statskupp har med kvarandre å gjera? Uroa deg ikkje, forklåringa kjem.

Men lat oss byrja på byrjinga først. Sidan det tidvis kjem snø på vinteren var det ein gong ein oppegåande mann(eller kanskje det var ei kvinne, eg veit ikkje) som fann ut at det å rive laus to fjøler frå kledningen på huset og  spenne dei fast på føtene forenkla transporten dei dagane snøen ligg. I våre dagar, med bilar og brøytebilar, skulle ein tru at folk heller ville velje å kome seg frå A til B på mindre energikrevjande måtar enn å bruke desse fjølene. Og det gjer jo folk flest. Problemet oppstår når ein skal frå A til A igjen. Då er ski, som ein kallar dette bygningsmaterialet ein spenner på føta, plutseleg ein føretrekt transportmetode for mange. Og med god grunn, det er jo kjekt! (i unnabakkane vel å merka. Fiskebein er ikkje godt i verken mat eller transportsamanheng)

Med dette som bakgrunn er det kanskje ikkje så rart at eg, som ein representant frå Nordhordland Adventures, vart invitert med(inviterte meg sjølv med) store deler av styresmaktene frå Sætervika Ungdomssenter på skitur.

Her er det då statskupplanane kjem inn i biletet. For når repesentantar frå Nordhordland Adventures involverer seg i turar prøver me mest mogeleg å få styrt turane i den bedagelege retninga. Dette var og planen før denne turen, så eg møtte opp i Gullbotn i god tru om at her skulle det gåast eit par hundre meter på ski før bålet skulle kveikjast og pølsene grillast. Så feil kan ein ta.

Styresmaktene frå Sætervika la då ned eit veto og skulle absolutt gå ein runde under nokre gatelys ein eller anna har sett opp midt ute i villmarka(10-15 meter frå Fv7). Hadde det bere vore under gatelysa på hovudvegen, så hadde det i det minste vore mogeleg å fått haik med bilistar i motebakkane. Å gå ein runde i ei såkalla lysløype høyres kanskje ikkje så gale ut, men for ein mann som har vore inaktiv like lenge som bloggen han driv, er det ikkje bere bere med glatte plankar og endelause motebakkar. (Denne aktiviteten må virke heilt absurd på den første mannen(eller kvinna) som ofra huset sin motstandsstyrke mot ver og vind for å kunne ta seg fram ein vinterdag(Altså å gå under gatelys. I kø. I sirkel. Utan noko som helst matnyttig formål)). Unnabakkane gjekk heller greit, til tross for gjentekne tekstilstopp nedover brekkene gjorde det isete føret at farten raskt tok seg opp att etter kvart (u)tilsikta stopp. 

Etter at om lag 17 liter mjelkesyra hadde blitt produsert, mjelk og syra separert, mjelk levert til tine og syra i riktig beholdar i gjenvinningsanlegget til NGIR i Kjevikdalen,  var runden omsider ferdig og den eigentlige turen(sett frå Nordhordland Adventures sin ståstad) kunne byrje. 

Ein eigna bålplass var på andre sida av eit

vatn. HMS orientert som Nordhordland

Adventures er måtte isen sjekkast. Etter 

å ha høgd 2,5CM nedover i isen utan å 

kome til vatn, fekk dette vatnet klassifiseringa

"trygt nok".

For oss i Nordhordland Adventures førte denne turen med seg heilt nye opplevingar, bålet vart bygd og tent heilt utan innblanding eller bensin frå vår side. 

Etter at frøken Eiken hadde kveikt bålet

tok ho jobben som fotograf og er difor 

av naturelge grunnar ikkje med på biletet

i lag med frøken Haraldseid, styrar Berland

og meg sjølv.

No som dette innlegget går nærare slutten er det tid for nokre bilete med snikreklamen som vart lova i overskrifta. Kvifor me i Nordhordland Advenures tillet snikreklame er ganske lett å svare på. Me reknar sjølvsagd med ei grei godtgjersle frå Sætervika Ungdsomssenter og dei respektive selskapa dei prøver å reklamere for, sånn sidan dei utnyttar ein heilt uskuldig blogg på det grøvste. 

Styrar Berland og frøken Haraldseid

er ikkje akkurat diskret når dei prøver 

å markedsføra Freia sin kakao. 

Diskret kan vel heller ikkje denne framsyninga

av Bama banan, Freia melkesjokolade,

Unik aluminiumsfolie og eingongsbestikk

kallast. 

Frøken Eiken vart fråteken kameraet

og nytta umiddelbart mogelegheita til

å reklamere for Expert og Rema 1000.

Dette klarte ho litt meir diskret enn dei

andre, men det er likevel ikkje vanskeleg

for dekdektivane... detkeketivane...

dektivetane... etterforskarane i 

Nordhordland Adventures å forstå 

kva som skjer.

Men uansett. Forutan motebakkar og snikreklamering(som forhåpentlegvis vil bli godt lønna) vart dette ein særs bra tur. Fantastisk ver, bål og pølser, snø og ikkje minst særs triveleg selskap. Og for ein gongs skuld har Nordhordland Adventures kome seg litt nærare det som eigentleg er målet vårt, koma oss ut i naturen. Ikkje berre køyre ut i naturen, gå tre meter før bålet blir tent og køyre heim att(sjølv om det og absolutt har sin sjarm). 

Det førre avsnittet hadde jo no vore ei naturleg avslutning på dette innlegget. Derfor vel me å ikkje gje oss heilt enno. For det som må vera med heilt til slutt er grunnen til at kvelden vart avslutta tidleg(altså den andre grunnen enn at det var seint, arbeidsdag dagen etter, slutt på veden, slutt på maten og småkjølig). 

Dette må vere med berre for å forhåpentlegvis få fleire fjortenåringar til å følgje denne bloggen. Det er ikkje Twilight og vampyrar, men noko mykje verre og meir reelt. Fullmånen kom nemlig opp og med fullmånen veit alle at varulvane og kjem. 

Det var to ting som var med på å redda

oss frå varulvane då fullmånen kom opp.

Den viktigaste var nok at me bere var nokre

hundre meter frå bilane. Den andre at rapportar

om varulvar slutta å koma ein gong på 1600

talet, då bøndene slutta å laga brød av mjøl

som var laga av mygla korn. 

Heilt til slutt, den store ostepølsevurderingsskalaen: 

Litt for mange motebakkar gjer at denne 

turen ikkje når heilt til topps på skalaen.

Men fem av seks pølser(som ein pakke

Gilde ostepølser inneheld) er slett ikkje

gale! Turen vert anbefalt av Nordhordland

Adventures!

Uansett, takk for turen! 

Tolv ostepølser og ein hjullastar

Grunna uventa metrologiske faktorar(det regna ikkje) på sundag såg Nordhordland Adventures eit behov som låg ubevisst hjå delar av befolkninga, nemleg behovet for å ete middag utandørs. Sidan Nordhordland Adventures er ein handlande organisasjon var vegen kort (om lag to mil) til Knarvik der firmabilen kunne bli lasta opp med pølser, cola, Bjarte og Asle. Destinasjonen for middagsmåltidet var ukjend, men me sette kursen utover europavegen. Etter ein liten bomtur opp ein fela bratt bakke med ujamnt vegdekke og høgdeskilnader som gjorde at Pajeroen tok nedi eit par gonger var det ut at på hovudvegen for å finne ein brukandes stad.

Sidan svolten gjorde oss meir og meir desperat tok me ein inspeksjonsrunde av nokre røyr frå ei demning og ned til Bjørsvik før Bjarte kom med tipset om Molvik, ein stad der namnet ikkje naudsynt pirrar utforskartrongen, men som var overraskande fager å sjå til. Dette synet kan ha blitt påverka av at sola skein lite grann for fyrste gong i ein gløymsk manns minne.

Nordhordland Adventures har ei oppskrift på korleis 

ein skal lage ein vellukka tur, denne oppskrifta inneheld

i tillegg til mykje anna fem P-ar, noko dette biletet illustrerer.

Her følgjer dei fem P-ane i tilfeldig rekkefølgje: 

1. Pølser(type ost)

2. Påtent grill

3. Partydrykk(Cola)

4. Pajero

5. Praktfull natur

No kan det vera at dei som(dersom det er nokon) les denne bloggen til vanleg er lei av å lese om ulike ostepølsemåltid, difor går me no vidare til offroadkøyredelen før me går attende til ostepølsemåltidet igjen. 

Etter kvart som måltidet var ferdig og me så mette at me knapt klarte å gå kom det fram at Asle aldri hadde vore med å leika i bil på Eikefet. Dette såg styret i Nordhordland Adventures på som uhørt. Heldigvis er det ikkje lange vegen frå Molvik til Eikefet. Nok ein gong, dei som har lese eit innlegg eller fem her tidlegare har kanskje fått med seg at det på Eikefet er nokre bakkar og liknande det går an å køyre i med bil. 

Etter å ha trua og lokka Asle med på eit par rundar var det på tide å gje seg sidan det byrja å bli mørkt og me hadde invitert oss sjølv til playstationspeling hjå Kjetil. 

På veg ned i vegen såg me med eit ein dam(som ein tilsett på Eikefet kalla ein innsjø) som Pajeroen måtte uti ein tur. Dette gjekk særs bra nokre meter, så sto me fast. Så tok me inn vatn. Som kaptein velde eg å gå ned med skuta og sende dei to andre over panseret og i land. 

Til tross for at lensepumpene gjekk for fullt tok bilen inn

meir og meir vatn, kanskje to-tre centimeter oppover 

torpedoveggen gjekk det! 

Å gå ned med skuta og å gå på grunn går ut på mykje 

av det same. Her ser de iallfall den motige kapteinen

som ikkje forlet roret til tross for havari. 

No trur de kanskje at eg overdramatiserar hendinga lite granne, men sanninga var at eg sto like fast som KNM Jo. Men heldigvis er det anleggsmaskiner på Eikefet, og heldigvis hadde me med oss ein anleggsmaskinførar som ikkje såg så veldig mørkt på å låne eit beist av ein hjullastar å slepe Pajeroen laus.

Så etter ei rask tømming av styrehuset var me klar for nye eventyr.(Altså køyre å spele playstation) 

Det er kanskje vanskeleg å sjå storleiken på hjullastaren

på dette biletet, grunna ein selektiv fotograf kom 

berre framre delen av skuffa på lastaren med. 

No har me igjen kome til ostepølsemåltidet. For no skal Nordhordland Adventures innføre ei vurdering av turane som blir gradert i ostepølser. Denne graderinga går frå 1-6 ostepølser alt etter kor bra turen har vore, for som ei seriøs reiselivsbedrift i Nordhordland er det viktig å gradere turane slik at andre kan få sjå kva turar dei kan kopiere for eit best mogeleg utbytte. Kva som skal til for at ein tur skal få dei ulike graderingane vil verta opplyst om i eit eige innlegg litt seinare. 

Denne turen låg lenge an til å få fire ostepølser, men gruna

at me køyrde oss fast og måtte ha ein hjullastar til å drage

Pajeroen laus igjen kjem den opp i fem ostepølser som er 

ein særs bra karakter. Nordhordland Adventures anbefalar

denne turen på det sterkaste! 

Nordhordland Adventures attende på vegen

No står Nordhordland Adventures inne i ein revolusjon på den teknologiske fronten, me driv for første gong med liveblogging! I dette høvet har me eit lite spørsmål til dei som eventuelt måtte finne på å lese dette, kva har ho Live med blogging i sanntid å gjere?

Men til poenget. I går, etter mykje arbeid nedlagt av Runar kom endeleg Pajeroen på vegen att. Med ein nesten ny motor, bere 18 år gamal, går han no som ei kule. Litt småproblem som uljelekkasje, kjøleveskelekkasje, slurande kløtsj og gåen termostat må ein rekne med. Men på den positive sia, heile tre av fire sylindarar virkar når bilen er kald, og den siste er snill og kjem når det blir litt lunk i maskineriet.

Dette skjedde jo i går, så kva skjer med ho Live? Her kjem det. Nordhordland Adventures har i samband med andre arrangert ein hyttetur til Hovden for ei priveligert gruppe. 

Pajeroen har tatt på skina og er klar for langtur!

Etter mykje om og men fekk eg omsider kome meg avgarde og plukka opp Tor Erik i Salhus.

Så var det ein siste kontroll av pakklista før me tok ut. 

Me i Nordhordland Adventures tar  av ukjende grunnar

sterk avstand frå pakklister, så i staden for å kontrollere

pakklista kontrollerte me at bilen var fullasta. Det var den. 

Med fjellduk, sovepose, diesel, kvetlar, cola og diverse anna såg me at me var godt utstyr for overraskande uver på fjellet. I og med at Vegtrafikksentralen sa at Haukeli var stengd på grunn av uver var kanskje dette lurt. For i skrivande stund står me i ein kø på veg opp frå Røldal og venter på neste kolonnekøyring. Det at eg tenkte på å sei til dei som er ansvarleg for stenging av vegen at me i Nordhordland Adventures ikkje er redd for litt snø, at me til og med har laga ein overlevingsguide for vinteren som vert nytta av dei fleste (u)profesjonelle, har diverre ikkje ført til at me har fått lov til å køyre enno. 

For dei som ikkje har sett slikt før, slik kan oppstillinga

til ei kolonnekøyring sjå sjå ut. For det utrente auga kan

det sjå ut som ein vanleg kø, men dei erfarne legg nok 

merke til at det er kveldsmørkt, og vanlege køar oppstår 

nesten aldri i kveldsmørkret. Rushet er jo ferdig rundt

halv fem, og då er det jo framleis lyst.

No må me i Nordhordland Adventures seie oss nøgde med vårt første liveblogginlegg grunna dårleg batterikapasitet, men dersom kvelden i køen dreg ut, kan det vera det er mogeleg å tyne eit lite innlegg til ut av batteriet. Og dersom det mot all formoding er nokon som sitt i køen og tilfeldigvis søkjer på kolonnekøyring Røldal/Haukeli(eller kolonnekjøring for å ta det på dansknorsk)  på google og slik havnar innpå denne sida her, kom gjerne bort til den gule Pajeroen det står Nordhordland Adventures på panseret av, slå av ein prat, få eit glas cola. Me kjedar oss! 

Styremøte

Nordhordland Adventures er i tillegg til å vera eit firma som arrangerar turar i villmarka også ein arrangør av styremøter i lokale bedrifter av varierande storleik. For å no ta på seg rolla som ein samfunnshjelpar og opplyse om kva kvalitetar som må til for å få til eit produktivt og oppmuntrande styrmøte vil møtereferatet frå gårsdagens styremøte i Nordhordland Bål og Almennvelferdsostepølseetarlaug (NBA) no bli gjengjeve i ei litt meir forteljande form, og med litt fleire praktiske tips og triks, enn det eit referat vanlegvis har.

Det første ein må gjere for å få til eit vellukka styremøte er sjølvsagd å kalle inn styremedlemmene. Styremedlemmene i NBA er sterkt varierande, i den forståinga at heile styret kan bli bytta ut i løpet av to veker eller kortare tid, alt etter kven som kan stille og tidsrommet mellom styremøta. På dette styremøtet var det eg, Bjarte og Tor Erik som kunne stille, så me er og det sitjande styret i NBA for augneblinken.

Det andre ein treng er sjølvsagd eit møtelokale, lang erfaring seier klårt at ute i friluft er det beste lokalet. Så lenge det er lokalt sjølvsagd. For dei som slit med å finne ledige møtelokal kan eg avsløre at Sauvågen er eit særs bra alternativ.

Tredje punkt på lista over naudsynte komponentar til eit styremøte er ei saksliste. Denne bør vere kort og konsis, NBA si saksliste såg slik ut:

1. Fyrverkeri

2. Bål/Mat

3. Løyse verdsproblem

4. Eventuelt

5. Fyrverkeri

6. Evakuering

Det som ein i ettertid kan sjå, og som me i Nordhordland Adventures tar sjølvkritikk på at me ikkje påpeikte når det gjeld sakslista til NBA er at det burde vore eit punkt til på sakslista, allsong. 

Punkt 1 og 5 på sakslista er viktig for å setje stemninga

på styremøtet, uansett kor alvorlege saker som skal takast 

opp vil fyrverkeriet gjera at alle hugsar det som eit bra møte

For erfaringa vår i Nordhordland Adventures tilseier at alle

menneske av hannkjønn eigentlig aldri blir eldre enn 14 år

og grunna dette er ting som eksploderer særs kjekt! 

På same måten som fyrverkeri, appellerar eit bål til noko
grunnleggjande i mennesket. Bål og ostepølser er difor sikre
vinnarar på eit styremøte.

Det å løyse verdsproblem er ingen lett oppgåve for statsleiarar virkar det som, men med nok cola og ostepølser innabords er det rart kor enkelt det er for to menn frå Nordhordland og ein som helt hus nett sørom brune. Bål er også ein viktig faktor til denne problemløysinga, for bålet har i uminnelige tider innbydd til røvarhistoriar og skitpreik. Og problemløysing.

Under punkt 4, eventuelt, på sakslista er det vanleg å avtale at neste styremøte ikkje må bli like lenge til som det vart til dette. Etter at alle er samde om dette er det som regel standar prosedyre å gløyme dette. Slik er  iallfall tilfelle i NBA. Den tida ein helt på med "eventuelt" er den tida folk som regel byrjar å klage på kulda, til tross for snø, kloggar og tjukkelestar. Når dette blir teke opp er det ein(eg) som må ta ansvar for å ete opp dei resterande ostepølsene før me kan gå vidare til neste punkt. 

Når nest siste punkt på lista kjem er det viktig å involvere litt spaning. Då er det eit føremon å gjere som NBA, flytt bilane til ein trygg avstand(ein parkere sjølvsagd aldri meir enn fem meter frå bålplassen), finn fram fyrverkeriet utan lunte, kast det på bålet og iverksett punkt 6, evakuering. 

Til slutt kan me i Nordhordland Adventures oppmode alle til å lage ein del meir eller mindre useriøse organisasjonar. Denne taktikken har me bruka med stort hell for å få til fleire styremøter. For som den observante lesar sikkert har fått med seg er eit styremøte eit glimrande skalkeskjul for å treffa kameratar, brenna bål, eta og leika med fyrverkeri! 

Og heilt til slutt kan me i Nordhordland Adventures promotere oss sjølv og sei at dersom nokon treng hjelp til å arrangere eit styremøte er det berre å ta kontakt. Me tar som regel betalt i ostepølser og cola dersom oppdraget ikkje er for stort. 

 

Ein gledesdag

For den observante lesar/sjåar kan det virke litt merkeleg

at overskrifta for innlegget er "ein gledesdag" når ein så

tydeleg kan sjå at Pajeroen står stroppa fast på ein

maskinhengar. For å forklare dette må eg først fortelje

om ein sørgjedag for om lag ein månad sidan.

Ganske nøyaktig rett før desember, altså i slutten av november hende det noko katastrofalt. Nokon vil kalla det menneskelig svikt, eg vel å legge all skuld på teknologien. 

Problema kan ein vel seie at byrja lenge før, men det var no katastrofen var eit faktum. 

Nokre veker etter at eg kjøpte Pajeroen, altså for lenge sidan, i sommar viste plutseleg oljetrykksmålaren at det ikkje var noko trykk på olja. Dette er vanlegvis ikkje eit bra teikn for ein motor. Så som ein ansvarleg sjåfør stoppa eg så snart som råd var for å finne ut kva problemet var. Var det oljepumpa som hadde kutta ut var sjølvsagd eit spørsmål som melde seg temmeleg snart. Så etter ein liten time med venting kom Falck klokka halv fire på natta og plasserte Pajeroen på planet av lastebilen og køyrde meg heim. Så både i gledesdagen og sørgjedagen er Pajeroen plassert på ein lastebil, eller hengaren til ein.

Uansett, bilen hadde kome i tunet igjen og rask feilsøking viste at det var trykk på olja, men målaren viste at det ikkje var trykk, så eg konkluderte med at det måtte vera sjølve følaren som var øydelagd. Då eg hadde skaffa ein ny følar og skulle til å bytte fann eg ut at det var leidningen som gjekk frå følaren og til opp til instrumentpanelet i bilen som var øydelagt, så ein ny kabelsko var nok til å fikse bilen denne gongen.

Etter denne fiksinga kom dette problemet tilbake med ujamne mellomrom, og det var alltid enkelt å fikse, å sette på plass leidningen igjen var det som skulle til. Så for ein månad sidan, ein kveld med regn, mørkre, vind og uvilje mot å vera utanfor bilen meir enn naudsynt skjedde det igjen at oljetrykksmåleren sank til null. Eg tenkte sjølvsagd at dette er ingen problem, eg set på at den leidningen i morgon. Dårleg plan. For å vere på den sikre sida sa eg og til ein kamerat som gjekk ut av bilen at han måtte ringje meg umiddelbart viss han såg oljeflekkar under bilen når eg køyrde. Han såg ingen. At det var litt oljelukt akkurat i det eg køyrde ut av parkeringsplassen tenkte eg på som ufarleg sidan det køyrde ein asfaltbil rett framføre meg. 

Etter ein spelekveld i Åsane som vart avslutta i to-tre tida same skulle eg starte opp og køyre til byn for å legge meg å sove. Då var plutseleg det meste av motorkrafta i bilen vekke og etter kvart byrja turboen å lage ein stygg lyd. Sidan eg framleis forsøkte å vera ein ansvarleg sjåfør stoppa eg så snart som råd var. Olja som vanlegvis befann seg inni motoren var no fordelt fint rundt i heilt motorrommet. Neste morgon førte litt feilsøking til at me såg det var hol i ein oljeslange. Ikkje bra. så etter å ha slept bilen heim, fått Tess til å ta overpris for ein ny slange, bytta slange og fylt på olje var det tid for å køyre til eit styremøte. Eg kom for seint.
etter akkurat nok tid til at bilen hadde blitt varm steig turtalet til maks, dette utan at eg var borti gasspedalen, og til tross for at eg vreid nøkkelen til "0" posisjonen. Etter det eg har høyrd byrja motoren her å gå på motorolje, noko som visstnok skal vera eit dårleg teikn. Så eit nytt slep fekk bilen heim att. Etter tre veker fekk eg tak i ein ny motor og no etter endå ei veke fekk me bilen og motoren på ein maskinhengar og på veg til Andvik der den ved kyndig hjelp forhåpentlegvis vil starte å gå i mange, lange mil etter ein motortransplantasjon. Dersom transplantasjonen skulle mislykkast vil heile Nordhordland Adventures stå i fare for nedlegging då logistikkavdelinga vil vera ute av drift. Men så lenge det er mekanikarar i Andvik er det håp! 

Vinteroverlevingsguide

I høve det fyrste snøfallet i vinter er det tid for å publisere den delvis illustrerte overlevingsguiden for vinterhalvåret som vert bruka internt i Nordhordland Adventures, til nytte og villeiing for den turglade! Det unike med denne guiden er at den tar føre seg overleving for dei med ein særs bedageleg filosofi, og dei som har ein litt mindre bedageleg livsfilosofi.

For å overleve harde eller mindre harde turar i vinterhalvåret er det stort sett to ting som trengs. Varme og mat. Har ein derimot gått seg vill treng ein og navigeringskunnskapar. Og så kan det vere greit å vere klar over farane som truar. Så litt meir enn to ting er det kanskje. Dei følgjande kriseplanar har lenge lagt i Nordhordland Adventures sitt arkiv og har vorte nytta på alle Nordhordland Adventures sine vinterturar. I og med at Nordhordland Adventures no går inn i sin fyrste vinter vil det seie at planane har vorte nytta på grovt rekna ein tur.  Grunna litt tekniske problem og ein del rekvisittar som vart gløymd att på turen er det berre delar av guiden som er illustrert, men resten vil bli beskrive inngåande!

Første punkt er sjølvsagd varme. Primærbehova må stillast fyrst!

Kle på deg. Her burde eigentleg denne delen av overlevingsguiden vore ferdig, men Nordhordland Adventures har eit menneskesyn som seier at menneske er dumme, så her har me valt å fylle ut litt meir.
Dersom du frys og IKKJE har kledd på deg nok, eller det går vel an å fryse sjølv om ein har kledd seg godt nok så dette blir meir eller mindre allmenngyldig, varm deg.

For den særs bedageleg anlagde:

Sett denne brytaren i ein valfri posisjon alt

etter kor kald du er.

For den litt mindre bedageleg anlagde:

Me i Nordhordland Adventures har høyrd 

at det å grave ei snøhole skal vera lurt om 

ein slit i vinterfjellet. Så her er eit hol i snøen,

ikkje at me på nokon som helst måte kan sjå

at dette skal hjelpe ein som frys. Med mindre

han då er i ekstremt dårleg form og arbeidet

med denne gravinga får varmen i han igjen.

Dersom dette ikkje hjelper, fortvil ikkje! Me er ikkje tom for varme råd enno!

For den særs bedageleg anlagde:

Ta hendelen midt i biletet, under den blå streken

og før den i ei rett line mot høgre til den står under det

som ein gong i tida var ein raud strek!

For den litt mindre bedageleg anlagde:

Bygg eit bål. Dette kan også nyttast til å 

lage til maten. Ostepølser er fin nødproviant.

Dersom du ikkje er i nød men berre svolten

er ostepølser fin proviant.

Dersom veden er våt, tilsett 20L diesel. Som den 11

fjellvettregel seier; legg aldri ut på tur utan ei jerrykanne

med diesel. 

No til slutt i denne delen av overlevingsguiden som omhandlar varme har me eit par råd som berre gjeld for den særs bedagelege anlagde. 

Dersom setevarme og varmeapparat ikkje er nok, fyr

opp ein grill. Erfaring tilseier at det kan bli relativt tett luft

i bilen, men  når me i Nordhordland Adventures har valet,

tar me ei kullosforgifting og røykte kjøttpølser framfor

ei forfrysing kor tid det skulle vera.

Dersom alt anna feilar for den særs bedageleg anlagde skal eg no koma med ein matematisk formel som er sikra å gje deg varme: 

+

=

Sommar, flammar og god stemning!

Til no har denne overlevingsguiden dekka primærbehova inngånde, no går me over til dei litt meir kompliserte oppgåvene, rasfare og navigering. 

Når me(når eg skriv "me" er det utan unntak berre for å få det til å sjå ut som Nordhordland Adventures er eit stort selskap, så du som les gjer rett i å lesa "eg") skal byrje å skrive om rasfare vel me å sjå vekk i frå alt det me har høyrd og lært om ras tidlegare, og vel å setja fokus på dei verkeleg farlege rasa som faktisk rammar oss som bur på Tofting. Snøras frå tre.

Slike vegar kan sjå julekortaktige og 

innbydane ut, men er i røynda livsfarlege.

som dei neste bileta demonstrerar, er 

rasfaren overhengjande.

 Før ein går forbi eller under treet.

Etter ein har gått forbi eller under treet.
Som ein ser har all snøen forflytta seg
frå greinene og ned i nakken på stakkaren
som går tur.

Som ein bileteserie no vil illustrere kan dette øydeleggje turgleda for ein kvar, men heldigvis eksisterar det løysingar på dette, slik at turgleda kan reparerast! 

Som ein ser kan snøras frå tre øydeleggje

turgleda og vera årsaka til mindre hjerne-

skadar. 

Ei hua kan reparera turgleda, men diverre

ikkje hjerneskadar ser det ut for. Her skal

det og seiast at personar av hannkjønn med 

føremon kan få tak i ei hua med andre fargar. 

Skjerp deg vetlesyster Siri, 

byrj å strikk i skaplege fargar!

No har eg visst heilt gløymd rasfare for den særs bedageleg anlagde, så her kjem det:

Sjå etter slike skilt langs vegen

Ein anna type rasfare som også gjer seg gjeldane for den særs bedageleg anlagde, er at nokon er så rasande festlig at han ler så mykje at han køyrer av vegen. Eller at humoren er så dårleg at nokon vert rasande og slår til han. I denne samanhengen er nok ein av dei få gongane det kan vera eit føremon å vera ras(t)laus.(Me i Nordhordland Adventures kom ikkje på korleis me kunne få inn "rasist", "rastafari" eller "rasteplass" i eit dårleg ordspel, så det skal me då heller ikkje prøva å få til...)

Då er det berre navigasjon som gjenstår i denne guiden. Navigasjon er enkelt anten du gjer som Bear Grylls og føl ein bekk til sjøen og næraste hus, eller du brukar kart og kompass. Her kjem det eit par endå enklare metodar.

Finn eit høgt punkt med godt utsyn. Dersom du ser 

eit mørkt og fælt land, slik som Lygra er på dette biletet,

veit du at det er feil retning.

Sjekk Facebook GPSen. Til dett biletet

må det kommenterast at der det står 200m

nederst til venstre må det vera ein skrivefeil.

Denne turen kjendes mykje lengre ut enn dette.

Etter å ha gått ei stund er det alltid lurt

å sjekke ehh.. GPSen.. for å sjå at ein 

helt seg på rett kurs! 

For den særs bedageleg anlagde vert det diverre berre eit kort råd under navigasjonsdelen av guiden og. Snu og køyr same veg tilbake.

Men dersom du no klarer å læra denne overlevingsguiden på russisk og kan synge den baklengs mens du har munnen full i mariakjeks, då kan me i Nordhordland Adventures garantere at du kjem til å vera klar for å møte ein kvar situasjon i eit vinterprega Nordhordland!